inventario

Tengo una edad con pocos años vividos y un rastro de tiempo malgastado. Tengo una mirada oscura y malva, un coche gris, unas botas verdes y unos cuantos mechones de pelo blanco mal disimulados. Tengo un terremoto que mide poco más de un metro y que asegura tener cinco años. Te tengo a tí, que hueles a abrazo cálido y a café amargo, y que no sé de qué color pintarte. Tengo todas las letras para inventar palabras imposibles que describan cómo me siento cuando no te tengo a mi lado. Tengo mañanas por comenzar, tardes que acabar; días disfrutados a medias en cajones desordenados. Tengo. Tengo. Tengo. Tengo la sensación de que algo se me escapa por las rendijas de este inventario.

4 comentaris

  1. Bitxo, a la propera trobada, exigeixo les botes verdes. Que carai! això s'ha de veure ;-)

    ResponElimina
  2. A mi aquest post m'agrada molt! :)

    El lampista de St.Llorenç

    ResponElimina
  3. Que bonic aquest inventari, encara que s'escapi alguna cosa.

    ResponElimina
  4. No t'hi capfiquis, penso que n'hi ha alguns i algunes que sempre tindrem aquesta sensació que se'ns escapa alguna cosa. :-)

    ResponElimina

© an ↔ na
Maira Gall